Lęk u dzieci może przybierać różne formy. Zaburzenia lękowe u dzieci i młodych ludzi niosą za sobą szereg negatywnych konsekwencji. Długofalowo mogą wiązać się z innymi zaburzeniami,tj depresja.Odpowiednia diagnoza,oraz skierowanie na adekwatne leczenie jest bardzo istotne w przypadku dziecka.

Typy zaburzeń lękowych:

• Lęk separacyjny jest zaburzeniem, które zwykle pojawia się u dzieci. Lęk separacyjny to wyolbrzymione obawy przed rozstaniem z najbliższymi, którym niejednokrotnie towarzyszą objawy fizyczne jak np. wymioty czy zaburzenia snu
• Uogólnione zaburzenie lękowe – Dziecko z tym zaburzeniem nadmiernie martwi się,wyobraża sobie negatywne scenariusze,np. poczucie strachu, że zaraz coś złego się wydarzy,nieuzasadniony strach o zdrowie,bezpieczeństwo rodzica. Objawy tego stanu to: niepokój, drażliwość, napięcie mięśni, przyspieszenie akcji serca, zaburzenia układu pokarmowego i moczowo-płciowego, problemy z koncentracją, problemy ze spaniem.
• Zespół lęku panicznego – Charakteryzuje się powtarzającymi się atakami paniki,wywołanymi przez konkretny czynnik,lub bez konkretnego powodu, które obejmują objawy takie jak: pocenie się, drżenie, duszność lub uczucie dławienia, przyspieszone bicie serca oraz uczucie strachu. W trakcie ataku paniki dziecko ma poczucie całkowitej utraty kontroli nad sobą.Takie ataki bardzo często zdarzają się nagle, bez żadnego ostrzeżenia. Przez to, często młode osoby doświadczające tego zaburzenia obawiają się następnego epizodu paniki co powoduje ograniczenia w ich codziennym funkcjonowaniu.
• Fobie – Jest to nasilony strach przed jakimiś rzeczami bądź stworzeniami (np. pająkami- arachnofobia) oraz sytuacjami ( np. lęk wysokości, lęk przed lataniem samolotami), które są intruzywne i nie pozwalają na normalne funkcjonowanie.
• Fobia społeczna – nasilony lęk przed osobami nie należąćymi do rodziny dziecka a także nie będącymi bliskimi przyjaciółmi dziecka. Doświadczający tego zaburzenia dzieci boją się np.chodzić do szkoły,często unikają rozmów z rówieśnikami,a w skrajnych przypadkach odmawiają wychodzenia z domu. Boją się sytuacji społecznych, w których mogą np. zostać osądzeni,odrzuceni bądź zawstydzeni. Lęk dotyczący kontaktów z innymi ludźmi powoduje znaczne ograniczenia życiowe a wycofanie ze środowiska rówieśniczego znacznie zaburza jego rozwój psychospołeczny.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne – Jest to występowanie nawracających, natrętnych myśli (obsesje) i/lub czynności (kompulsje), którym trudno się oprzeć. Próba powstrzymania się od nich wiąże się z narastającym lękiem, niepokojem, napięciem, cierpieniem. Na przykład jest to wymuszone i częste mycie rąk w odpowiedzi na obawy przed zarazkami.

Najczęściej dzieci,młodzież a także dorośli próbują radzić sobie z tymi negatywnymi reakcjami poprzez unikanie danych sytuacji bądź doświadczeń, które powodują u nich niepokój. Niestety, takie postępowanie może faktycznie wzmacniać ten stan. Jeżeli przesadna lękowa reakcja dziecka wywołuje niepokój rodziców,nie wiedzą jak mu pomóc,serdecznie zapraszamy do konsultacji w naszym Centrum Pomocy Psychologicznej